دوستان عزیزم سلام.خوشحالم که بعد از مدتی طولانی دوباره به جمع وبلاگ نویسها برگشتم.راستش دقـیقاً نمی دونم توی این وبلاگ از چه چیز هایی با هم صحبت خواهیم کرد ولی مطمئناً محوریت تا حدّ زیادی با شعر و ترانه ست.جا داره توی اولین سطرهای نوشتم تشکری داشته باشم از« شایا تجلی» عزیز و وبلاگ ِ « رها تر از پرنده» که شور نوشتن و سرودن رو دوباره توی وجود من زنده کردن... خوب انگار نوشته هام زیادی رسمی شدن! هر چند قلمم واقعاً اینطور نیست به هر حال شما به بزرگی خودتون ببخشید. برای اولین شماره شعر" مشق افسوس" رو براتون آماده کردم،هر چند بعد از دوباره خوندنش تازه فهمیدم که به عنوان اولین شعر یه وبلاگ چقدر تلخ و غم انگیزه! شاید دلیلش این باشه که قبل از انتخاب شعر بهم خبر دادن که یکی از مهمترین درسامو افتادم!! خدا نصیبتون نکنه.به هر حال قراره هفته ی دیگه بریم با استاد مربوته صحبت کنیم.شما هم دعا کنید دم گرم من در آهن سرد وجود استاد کارگر بیفته!!!قول می دم شعر بعدی امیدوارانه تر از این یکی باشه.فعلاً خدا حافظ، و ضمناً منتظر نظراتتون هم هستم.